duiken – My own place on the web

Tag: duiken

Zoektocht naar schatten en duiken

On 20 oktober 2014

Blijkbaar begin ik te wennen aan eht vroege opstaan want ver voor de wekker word ik wakker. Ik overweeg even om te gaan hardlopen, loop naar het strand maar besluit dat ik dan teveel om de bootjes heen moet rennen. Vandaag staat er eigenlijk niet veel opo het programma. Richting het noord westen rijden en hopelijk nog duiken.

rond half 9 gaande van start en onderweg halen we nog 3 caches op… Ik begin het ondertussen ok wel leuk te vinden deze wereldwijde speurtocht. De eerste cache ligt ergens midden in een rijstvelden verborgen, de tweede in een restaurant en de derde in een school. Zo zie

: Uitzicht op binnenland

: Strand, nu met meer echte boten

: Schoolkinderen bij de 3 e cache

: Prachtige badkamer met buitendouche

je nog eens wat anders.

Verder is de weg mooi en weinig verkeer, we zijn dus al voor 12 uur op de plaats van bestemming… Naja.. Toen reden we die voorbij. Op de kaart leken er nog dorpjes te zijn maar afgezien van een enorm jungle resort ( we hebben overwogen om een nacht luxe te boeken) is er verder weinig. Dat resort was trouwens hilarisch, het was een jungle resort maar binnen het resort moest je je ongeveer met een auto verplaatsen mij het restaurant te komen, en, zo groot was het. En natuurlijk was er niet een begaanbare weg, anders is het niet authentiek jungle. Voor ons op de brommer was de receptie bereiken al een uitdaging maar toen we de prijzen voor het dagje zagen hebben we maar niet meer naar de prijs van een kamer gevraagd en zijn terug nar de weg gereden.

nog een paar kilometer verder en het bleek dat we in een natuurgebied reden… Het dorpje wat we zichten y-as dus 3 huizen en het backpack gebied waar we eerder doorheen waren gereden was de eindbestemming. We rijden 20 kilometer terug en dat is geen straf, zoals gezegd is het heerlijk en kunnen we flink gas geven. De eerste duikschool die ik zie vraag ik, het idee is dat ik morgen ga duiken en dat we daarna naar kuta rijden. Het lijkt me lekker om nog even 3 nachten op 1 plek te zitten en in kuta nog wat marktjes af te lopen en naar de kapper te gaan.

Helaas zijn de duiken morgen de hele dag, vertrek om 9 huur en terugkomst om 3 uur. Dat biedt te weinig tijd om terug te rijden dus besluit ik om vanmiddag nog even een duik te doen en morgen dan door te rijden naar kuta.

De duiken zijn hier uiteraard 10x duurder dan als ik ze vanuit Lovina beach had geboekt, dat is best wel zuur. Enfin, niets aan te doen.

Nadat we beiden en schattig huisje met prachtige badkamer hebben geboekt (vakantie einde komt in zicht en ik ga mijzelf iets meer luxe gunnen) beginnen we met een lunch en ik spring in mijn bikini om te gaan duiken. De duikschool waar ik mee ga duiken wordt beheerd door een stel uit Slovenië. Ze hebben twee locals in dienst als DM S. Voordat we weggaan voor een lusthuis is het super gezellig en er wordt erg veel gelachen. IK Vindt het een sympathiek stel en dat is natuurlijk belangrijk. Mijn guide, Rafi blikt onderweg naar het strand las 2 maanden zijn open water certificering te hebben en hij si onder de indruk dat hij met een DM gaat duiken.

in het water voel ik me direct weer heerlijk, gewichtloosheid, al het stof van mij af wassen, het prachtige koraal…. THUIS! Ze hebben hier een kunstmatig rif aangelegd, het gaat de goede kant op en er is ene grote diversiteit aan koraal. WAT Ze doen is een raamwerk bouwen van een bepaald soort metaal en dit onder stroom (? Wet ik niet zeker) waardoor het extreem veel plankton aantrekt. Daardoor groeit het koraal het erg snel. Er is dan ook een veelzijdigheid aan koraal. De vissen zij. Iet heel erg bijzonder en ik zie een calamaris.

na het duiken terug naar het huis, even kijken of er een kamer vrij is bij het hostel waar ik eerder was in kuta. Dan hoef ik morgen niet te zoeken. We kiezen iets en ik ga douchen. De badkamer is echt geweldig. Daarna nog even langs het strand maar de sprestaurants in absurd duur.

In het hotel eten we nog iets en ik gun mijzelf een cocktail….oke… 2…. Dus als ik met dubbele tong typ ( meer dan anders). Nadat ons ene Amerikaanse familie die lesgeeft in Jakarta, super. Inspirerend om dit soort levensverhalen te horen…. Nu nog even ontspannen, morgen een lange reis voor de boeg.

Moonlight and stars

By Judica Wondergem

On 17 oktober 2014

In Bali

Gisteren heb ik me er wel erg makkelijk vanaf gemaakt met mijn post. Tegen de tijd dat ik hem schreef begon de ene Bintang (mocht je nog niet doorhebben, lokaal bier) al in te slaan en we (Alex, Sam &ik) zaten gezellig in het restaurant aan het strand kennis te makne en bij te kletsen. Langzaam begon het te schemeren en maakten Sam en ik ons op voor de nachtduik bij het wrak. Deze keer wel weer een wetsuit aan en ik vraag de DM nog een keer om ook een tijdje de lampen uit te doen.
We sjokken over het strand terwijl een lokal onze tank en vest brengt. Mini vrouwtjes opleeftijd die soms tot wel 2 vesten en tanks op hun hoofd dragen. En dan met slippertjes over de keien lopen, ik vind het met duikschoenen al lastig en daar kan ik niet uit glijden. Ik vrees dat zij het minst verdienen aan de duikbusiness en er het hardste voor moeten werken. Maar altijd vriendelijk en met een glimlach. RESPECT!
Terwijl het nog een beetje licht is gaan we het water in, vinnen aan, buddy check en go. Onder water is het prachtig, hoe dieper je gaat hoe meer het water alle rode kleuren eruit filtert… Maar met een lamp kun je dit wel zien. Opeens duikt de kiel van het schip weer op. Prachtig om nu de koralen in hun echte kleur te zien. Helaas zijn we niet alleen, het lijkt soms wel op een film waarin iedereen met schijnwerpers naar de boef zoekt. Ontzettend druk maar dat mag de pret niet drukken.
We onderzoeken het wrak en het lijkt nu meer op een spookhuis. Het verwrongen staal is overdag al indrukwekkend maar in de nacht krijgt het zijn duistere karakter terug. Ik vraag me af wat er nu precies gebeurd is met de ISS the liberty dat het hier, nog geen 20 meter voor de kust is gezonken.

Op een gegeven moment mogen de lampen uit, dat is waar ik het meeste naar uitkeek. Het plankton reageert op beweging door op te lichten, kortom, als je beweegt krijg je overal kleine lichtjes, het is alsof je tussen de sterren zwemt en ik kan er geen genoeg van krijgen. Het meest gave is als we kleine visjes voorbij zien zwemmen die ook oplichten. Stel je voor, alles is zwart om je heen en opeens vliegen er kleine vonkjes langs als laserstralen. Van mij mag dit eeuwig duren.
De lampen gaan weer aan en we zien dat het wrak niet meer onbewoond is. ‘ S nachts komen er enorme ‘ bumphead parrot fish’ die net zo oot zijn als ik en nemen hun intrek voor de nacht. Het is komisch, opeens zie je door de kleine ramen een vissenhoofd naar buiten steken, met hun enorme tanden ( ze knabbelen normaal aan koraal) lijken ze ons toe te lachen. Het is verbazingwekkend en meerdere keren schiet ik in de lach omdat het zo komisch is.
Helaas is Sam relatief snel door zijn lucht heen en wordt het tijd om weer naar de oppervlakte te gaan. Het laatste stuk zwemmen we weer met lichten uit en zo lang als mogelijk is blijf ik onder water. Magisch!

Na terugkeer douche ik kort en ga op zoek naar een eetmaatje. Alex blijkt al weg en dus gaan Sam en ik samen op pad. We vinden Alex die met zijn collega’s wat aan het eten is en de satan ajam gaat er vandaag ook soepel in. Na het eten ben ik uitgeput, Sam, Alex en ik gaan terug. Sam direct naar bed omdat hij morgen om 6 uur weer gaat duiken.

Ik heb Alex beloofd hem te helpen met het desinfecteren van zijn wonden. Hij ziet er enorm tegenop en met een tandenborstel tussen zijn tanden geklemd begin ik aan het karwei. Ik heb medelijden maar blijkbaar speelt er een glimlach om mijn mond… Toch ietwat sadistisch aangelegd? Hij schreeuwt het nog net niet uit, arme vent.
We gaan nog even aan het stand zitten voor wat Wifi tijd en zodat zijn wonden kunnen drogen. Veel te laat ga ik naar bed, maar morgenochtend ben ik de enige die uit kan slapen. Alex gaat vroeg naar de dokter en daarna rijden we samen ( onderweg bij een waterval nog een cache ophalen) naar Singaraja.

Nu is het dan vrijdag, niet te geloven dat ik nog geen week onderweg ben… Mijn doel voor deze reis, surfen en duiken is in ieder geval behaald. Nu wil ik graag nog het hele eiland langsde kust rond. Het voelt alsof ik weer langere tijd op reis ben en de gedachte over een week terug te gaan staat me nu nog helemaal niet aan. Sam reist en werkt alleen, heeft geen vast huis en kan zijn werk overal ter wereld doen… Ergens beneid ik hem en aan de andere kant weet ik ook dat een vaste plek hebben ook erg fijn is om naar terug te kunnen gaan. Een combinatie met reizen/ werken en een alledaags leven ergens klinkt geweldig. Oscar, hoe gaan we dat regelen? 😉

Voor nu, ik geniet nog even lekker van het uitzicht en het rustige zitten (mijn geliefde derrière zal straks op de brommer wel weer genoeg te verduren krijgen), het geluid van de golven die stuk slaan tegen de kade en een pineapple juice. Geluk zit hem in de kleine dingen 🙂

Wrak en visjes!

By Judica Wondergem

On 16 oktober 2014

In Bali

: Bootjes!

: Alex is gewond! Auw

: Goedemorgen

: Heerlijke lunch met goed uitzicht!

De wekker gaat, het is een heerlijke dag en vandaag ga ik duiken.

Ik begin met een duik naar het wrak. Het is prachtig en enorm indrukwekkend… Ht is druk onder water… Er zijn veel duikers! Het schip ligt zijn kant en er zijn stukken afgebroken… In de afgelopen 50 jaar hebben vissen en koraal hun intrek genomen.

Het is wat moeilijk soms om te achterhalen wat wat is, het geweer op dek is herkenbaar en je kunt ook deels echt in het wrak. Spannend natuurlijk mar het zonlicht maakt dat het er een stuk minder angstaanjagend uitziet.

Alex, mijn reisbuddy hier, doet aan Geo caching en bij het wrak zijn twee hints die hij nodig heeft en die ik probeer te vinden. Het blijkt even zoeken en ondertussen zwem ik met mijn gids ook deels door het wrak. Ontzettend gaaf om te zien maar helaas weer geen foto’s.

na de duik bestel ik een lekkere lunch en nestel mij met mijn boek op een stoel. Opeens een hand op mij schuur, Alex, ik draai me om en zeg hallo en zie dan pas dat hij overal bloed heeft…. Brommer ongeluk. Hij was vergeten om zijn standaard in te klappen… In Europa start een motor niet als de standaard nog uitstaat. Mijnrommer er overigens ook niet voor diegene die bezorgd zijn. Het ziet er best heftig uit ondanks dat hij al naar een arts is geweest.

We kijken of we de geochache doos nog kunnen vinden, helaas, of ik heb het verkeerd gedaan of het kopt niet… Het eerste is waarschijnlijker.

Tijd voor de tweede duik, ik hoop weer alleen met de gids te gaan maar net voor vertrek sluit nog een Australiër aan. Sam…. Nog niet zo’n ervaren duiker dus helaas snel door zijn lucht maar ik geniet van de vissen onder water, het gevoel gewichtloos te zijn en zijn grappige handgebaren. Na 40 minuten zijn we weer boven en in extase. Hij heeft een gopro camera mee maar helaas zijn de filmpjes te groot voor de site. Wellicht later nog.

nu zitten we met zijn drieën te genieten van een biertje voordat ik over een half uur nog een keer onder water ga voor een nachtdier bij het wrak. Ik kijk ernaar uit om de lampjes weer uit te doen en te kijken of het plankton oplicht.

Voor nu dus even een korte post… En morgen gaat de reis weer verder.

Bubbels en kwallen

By Judica Wondergem

On 15 oktober 2014

In Bali

: Prachtige uitzichten

: De weg is heerlijk rustig en glooit

: Overal waar ik stop stopt er een local en vraag waar ik naartoe ga

: Strand ligt vol met bootjes

: Weer zonsondergang, maar strand nu op oosten.

: Heerlijke nasi goreng met kipsatay. Echte!

: Na azijn zijn de bultjes op mijn kuit al minder (en benen worden al bruin!)

Net voor de wekker word ik wakker, daadwerkelijk een vroege ochtend maar de ontbijttafel zit al gezellig vol. De lokale dame snelt al toe om te vragen wat ik wil, standaard is vers fruit en ik bestel scrambled eggs die ontzettend lekker zijn. Nog een toast met zelfgemaakte ananas jam en het wordt tijd om te vertrekken.

Vandaag gaat de reis naar Amed, wat is aanbevolen door een Nederlandse duiker die in Candidasa een duikschool heeft. Ik ga de kustroute nemen, iets wat volgens de (sterk verouderde) reisboeken een avontuur zal worden. Overigens heb ik rondgevraagd en blijkt de weg tegenwoordig hartstikke goed begaanbaar.

de grote plaatsen staan goed aangegeven, maar als je dus via kleine dorpjes op B wegen wilt rijden is het soms even zoeken. Gelukkig is er altijd iemand om de weg te wijzen en was ik zo op de juiste weg. Het rijden was weer heerlijk, het leven speelt zich hier op straat af en als je. Langsrijdt zie je de meest banale dingen….veel meer mannen in sarong met ook een geknoopte doek op het hoofd, kippen die een haan wegjagen, een man zonder benen die over straat kruipt, een (schoon?) moeder die haar dochter op haar kop geeft, vrouwen die van alles op hun hoofd dragen, hele gezinnen op de brommer en jongelui die stoer doen en ook hangen op hun ‘ bebek’ ( betekent eend maar staat voor brommer).

na een prachtige rit met de meest geweldige uitzichten kom ik rond 11 uur aan in Amed. Ik informeer naar duiken en besluit om in de middag 1 duik te doen en daarna nog door te rijden naar Tulamben waar een schipwrak ligt waar je naar kunt duiken.

De duikers zijn niet niet terug van de ochtend dus ik kan oas om 2 uur duiken. Tot die tijd mag ik vinnen (flippers) lenen en snorkelen. Vol goede moed kleed ik me om en loop naar het strand. Dit staat vol met lokale boten, hele smalle boten met aan beide kanten eenlingen odat hij niet om kan kiepen.

In het water vind ik al snel het koraalrif en geniet van de vissen. Na een uurtje zwem ik terug naar het strand en opeens voel ik overal kleine prikjes maar ik zie niets. Ik schiet in de paniek, verlies een vin en ga staan. ( even voor de duidelijkheid, ik ben een watermens en paniek in water is mij nog nooit eerder voorgekomen). Ik denk direct aan kwallen maar zie dus niets, als ik aan wal ben blijft het prikken, overal… En dan zie ik een klein blauw draadje met bolletjes…. Dus inderdaad een draad van een kwal .

Met tranen in mijn ogen loop ik naar de duikschool ( eerst iets aandoen, anders is het ongepast) en hoop dat ze azijn hebben. Gelukkig hebben ze dat en de meest brandende plekken op kuit en in lies kan ik afspoelen. Toch blijft het prikken en ik vind nog 2 draden. Ondertussen is alle zin mij vergaan en blijf ik overal prikken voelen…

de duikgroep komt terug en het wordt weer tijd om het water in te gaan. Ik ga alleen met een andere DM (DiveMaster). We varen op een van die bootjes uit en springen het water in. Onr. Water denk ik waterplanten te zien maar als ik dichterbij komdpzie ik dat het allemaal alen zijn die ijs het zand steken. Als we dichterbij komen kruipen ze langzaam terug in hun holletje en achter ons komen ze weer omhoog. Dat heb ik nog niet eerder gezien en ik ben blij.

Het is even wennen, blijkbaar ben ik nog niet kalm want voor mijn gevoel gaat mijn lucht erg snel op. Het is een driftduik….. Eigenlijk hoef je niet te zwemmen want je drijft lang het rif. De meest geweldige vissen komen langs, sommige bekend, sommige nieuw. Zo heb ik vaker barracuda’s gezien maar niet even groot als ik. Ook vinden we onder een tafelkoraal een kleine reefshark. Schattig!

ook zie ik een pigmee zeepaardjes ( halve cm groot ongeveer!) en een hele lieve en eigenwijze baby trompetvis die op mijn hand blijft zweven. Hij is bijna doorzichtig en zo kwetsbaar. Ik was bijna vergeten hoe mooi de onderwaterwereld is en vind het dan ook jammer dat ik geen camera heb die diep meekan. Uiteindelijk duiken we 76 minuten met een Max diepte van 30m. Ik heb meer lucht over dan mijn gids… Dat voelt goed. W zijn helemaal teruggedreven naar ons eigen strand.

Na een korte douche ( weer voel ik het overal kriebelen) spring ik op mijn brommer. Tulamben is niet ver en een mede reisgenoot van gisteren heeft daar iets geboekt voor een acceptabele Prijs dus ik ga kijken of ik die plek kan vinden.

Ik rijd flink door en zie hier en daar al duik ressorts opduiken. Er is hier nooit zo goed duidelijk wat het centrum van het dorp os en zo ben ik letterlijk 6 X heen en weer gereden. Ik zag verder ook geen blanke mensen en geen backpack vibe….shit! Voor het donker wil ik van de weg af zijn en dat begint hier al om half 6 met schemering. Ik kijk nog een keer op de kaart (helpt niet) en rijd dan maar weer terug. Daar vraag ik het en men geeft aan dat ik te ver ben en dat het 2 km terug zit. Ik vind het en check in… Het dilemma is met of zonder warme douche…. Tot nu toe vond ik de hitte vervelend en aangezien ik verbrand ben kan ik me niet voorstellen datlk er vandaag opeens behoefte aan krijg.

Ik krijg kamer 0, snel loop ik langs de duikschool en morgen ga ik 2 duiken maken naar het wrak ‘ the liberty’. Wat hier voor de kust is gezonken in de tweede Wereldoorlog. IK mag zelf mijn tijd kiezen en vind om 10 uur vertrekken heerlijk klinken. Ik blijf dus 2 nachten hier, ook even fijn naelke dag weer alles inpakken.

bij het restaurant tref ik Alex, die ook geïnstalleerd is en baalt van het ontbreken van de warme douche. Hij gaat ui eten met vrienden uit Oostenrijk, of ik mee wil ( Alex en ik hebben gisteravond de meest uitgebreide gesprekken gehad over van alles en we zijn nu buddies). Ik bedankt…. Het was een volle dag en ik moet ook mijn blog nog schrijven. Dus zit ik nu in een leuk restaurantje en heb net nasi goreng met kip verorberd.

gisteravond heeft het voor het eerst in lange tijd een beetje geregend… Het eiland is aan deze kant helemaal dor en geel. Maar morgen gelukkig weer onder water!