Rond 8 uur worden we heerlijk wakker door de wekker. Wim heeft gisteren gehoord dat er een buffet voor het ontbijt is en ondanks dat ik zijn verwachtingen heb proberen te temperen heeft hij ruim de tijd gerekend voor het ontbijt. Als we beneden aankomen is er daadwerkelijk een buffet… maar de inhoud is beperkt. Stukjes watermeloen, een lkaal snackje, mini plakjes cake en rijst. Daarnaast nog eieren en toast met jam. En aanmaakkoffie. Dit was niet het buffet waar hij op gehoopt had, maar het zorgt er ook voor dat w eniet tonnetje rond terug komen. Dus na een lekker ontbijt ontspanennd we nog evne op de kamer voordat we om 11 uur naar de duikshop gaan. Vandaag gaan we voor het eerst samen duiken, en duiken met onze nieuwe duikcomputers.
Categorie: Geen categorie Page 1 of 2
[huge_it_gallery id=”14″]
But we moved to bohol and are doing great! Hopefully tomorrow there will be electricity again.
After I finally arrived on my final destination (cebu) I took a cab to my hotel. When I checked in the sweet guy told me that ha had no private bathrooms but… I only ha to share my bathroom with 1 other room, and that room was free… So basically I had my own bathroom but it wasn’t ensuite.
De ochtend begint zoals de eerdere… Wij rollen uit bed, Vief maakt koffie en de kidneren gaan bijna naar de opvang. Vandaag begint Poerim, een feest van meerdere dagen waarbij iedereen verkleed gaat. De kinderen zijn dus schattig verkleed en elfje Kiki zorgt ervoor dat we onder de glitter zitten.
Als Nohar en Tsvi de kinderen wegbrengen kleden wij ons aan en daarna ontbijten we samen met Nohar. Voor vandaag staat er een roadtrip op de planning. We gaan richting de Dode zee en hebben onderweg een viertal punten om te bezichtigen. Om nieuw weer in de file te staan gaan we later weg dan gisteren. Eerst nog even langs de supermarkt om water in te slaan (we gaan door een stuk woestijn) en daar horen we van de aanslagen op het vliegveld en metrostation in Brussel. Het raakt ons diep… Dit is erg dichtbij huis (en hoe haal je het in je hoofd?).
Nohar is wat laconieker…. Dat er iets in Belgie zou gebeuren stond volgens haar al vast…. We hebben het erover en ze geeft aan dat zij wellicht (hoe erg het ook is) al wat meer gewend is aan dit soort aanslagen. Een beetje bedrukt gaan we dan toch op weg.
Het zonnetje straalt en er is weinig verkeer dus schieten we goed op. Het navigeren gaat goed (uiteraard missen we wel ens een afslag, maar dan zijn we 5 minuten later weer op de goede weg). Na een korte stop om te tanken (met hulp, want we kunnen nog steeds geen Hebreeuws) zakken we af richtin het zuiden. Het landschap verandert en wordt meer glooiend. Opeens zien we een grote groep vogels vliegen en concluderen dat dit ooievaars zijn. We kijken in een veld en zien dat het lijkt alsof er schapen grazen maar ook dit zijn de wit met zwarte vogels.
Een stuk verder dan een waarschuwing… Beware of camels on the road. Jaaaaah…. Kom maar op met die kamelen. We spotten de eerste onder een boom… Hij blijkt inderdaad los te lopen, maar voor de volledigheid… Het is een dromedaris.
ondertussen zijn er ook geen steden meer maar zien we hutten gemaakt uit golfplaten en hier en daar een tent. Aha, de bedoeinen. Nohar heeft aangegeven dit volk steden toegewezen heeft gekregen maar dat ze die steden niet uit mogen bouwen en dat er nu her en der kleine nederzettingen ontstaan. Politiek vast erg ingewikkeld, voor ons is het zo dat het tenminste nu eens niet Westers aanvoelt.
Als we afslaan om naar Mamshit (haha) te gaan zien we een groep kamelen en stappen uit om een foto te maken.George the Camel!! (Nohar heeft aangegeven dat een kameel George heet) Het landschap is ondertussen indrukwekkend te noemen en we rijden de laatste kilometer naar onze eerste stop. Mamshit zijn de ruïnes van een karavaanstad op de parfumroute. Het is heerlijk weer (24 graden) en op ons gemak wandelen we rond en concluderen dat we de enige toeristen zijn….
Boven op de heuvel kijken we naar beneden het dal in waar een rivierbedding ligt. Deze staat droog, maar blijft mooi. De ruïnes en vooral het mozaïekwerk in de twee kapellen zijn prachtig. Het uitzicht adembenemend… Kortom, Nohar heeft goed geadviseerd.
Al we verder rijden zien we bedoeinen die volledig in het zwart gekleed op berghellingen schapen hoeden… Echte herders, ik kan me geen voorstelling maken van hun leven.
Vanaf nu dalen we alleen nog en elke bocht legt een ander adembenemend vergezicht voor. Hier zou ik graag. met een motor rijden. De goede slingerweeg is een plezier om te rijden en we genieten volop.
Na nog een uurtje rijden merken we dat we 1 stop niet hebben kunnen vinden.. Een stuk verder blijft ook het bord van het stadje Sodom te ontbreken (en we mogen nietterugkomen zonder een foto met ons erop heeft Nohar gezegd). We rijden verder en gaan morgen op de terugweg wel kijken. De laatste stop voor ons hotel is een oase aan de Dode zee. De grote hotels markeren de badplaats en we parkeren en pakken onze bikini’s.
We lopen naar het strand en waden voorzichtig het water in… Het voelt als water…. Maar je voelt ook de zwaarte. Vief laat zich in het water zakken terwijl ik klaar sta met de camera….en verrek… Haar voetjes komen boven en ze begint te gieren van het. lachen. Vooruit, ik dan ook maar en het is echt wonderbaarlijk… Je bent lichter dan het water!
Het voelt ongelofelijk en we gaan even zitten om het in ons op te nemen…Geniaal en bizar, dit gevoel. Klaar voor nog een tweede duik lopen we er nog een keer in we proberen nu allerlei rare poses. Op een gegeven moment wil ik proberen of ik echt niet onder kan duiken. Ik probeer het en ben binnen een seconde proestend weer boven en …. Shit, dit water is zo zout en bitter… Ik kan mijn ogen niet meer opendoen omdat het zo’n pijn doet. Vief heeft nog droge armen en na een tiental keer vegen kan ik z weer opendoen, maar het steekt. Ook mijn neus en mond branden. Als je meer dan een slok water binnenkrijgt met je je bij de lifeguard melden staat er… Maar waarom zou iemand ooit een slok hiervan willen nemen, het smaakt zoooo bitter.
De zon is ondertussen achter de bergen verdwenen en na en verfrissende. douche op het strand kleden we ons aan en lopen terug naar de auto… Maar niet voordat we nog een beetje shoppen en wat dode zee producten inslaan.
Als we bij de auto Staan hoor ik Nederlands… Goh.. Twee appetijtelijke nederlands heren. Eentje met alleen een handdoek om… Ach… dat vinden wij nie erg… We stellen ons voor en wisselen wat reisverhalen uit. We hebben plannen voor morgenochtend, namelijk het beklimmen van de berg bij Masada om vanaf daar de zonsopgang te bewonderen…kortom heel erg vroeg opstaan. Deze heren gaan ook en we nemen afscheid met de opmerking…Tot vannacht…
Na nogmaals te hebben gegeten rijden. We bij schemering de oase uit en binnen 10 minuten zien we links een berg met een pad…Dat zal het zijn! Links van ons is boven Jordanië ondertussen de maan opgekomen en straalt bijna vol.
Bij de. Laatste kilometer schalt ‘ Let it go’ uit de radio en we zingen. Uit volle borst mee. Bij het hotel aangekomen wacht ons nog een teleurstelling… Het beloofde zwembad is er wel, maar niet gevuld met water. Na even zoeken hebben we ook de kamer gevonden en worden we omringd door jeugdigen die hier in busladingen met school zijn aangekomen. Vanavond maar vroeg naar bed want ergens midden in de nacht gaat de wekker….. maar wat een ongelofelijk mooi en indrukwekkend land is dit.
Onder genote van een absurd duur flesje wijn (mini flesje, niet de verkeerde indruk krijgen… We zijn echt geen alcoholisten) nemen we de dag door… Weer een succesdag. Nu dan maar snel richting bed…want morgenstond heeft goud in de mond…
De dag begint goed… Mijn schouders en nek zijn minder pijnlijk en de hoofdpijn is weg. Als we uit bed komen zijn Tsvi, Nohar en de kinderen klaar om aan hun werkweek te beginnen. Nadat ze weg zijn kleden Vief en ik ons aan, doen de afwas en net als we willen ontbijten komt Nohar terug met verse broodjes. Wederom wordt de tafel gedekt en ik begin te vermoeden dat ze feeders zijn en net als in Hans en Grietje aan onze vingers willen voelen of we zijn aangekomen… Kortom, we worden verwend en vetgemest.
