Vandaag gaan we met zijn allen op pad. Afgezien van de eerste dag naar het strand hebben we dat nog niet gedaan. Om half 8 in de ochtend vertrekken we naar Beer She’ an (wat ik overigens onderweg op 3 verschillende manieren gesp[eld heb zien staan). Prachtige oude Romeinse ruines in het noorden van Israel. Het is ongeveer 1,5 uur rijden en we volgen de auto zodat we nu eindelijk eens niet kaart hoeven te lezen. Vanmorgen hebben we in alle vroegte nog een lekkere lunch gemaakt.

Als we aankomen wordt er eerst nog een keer gegeten… De kinderen dippen hun soepstengels in de Nutella… het hadden er twee van mij kunnen zijn. We wandelen daarna watrond en Nohar ontpopt zich tot een geweldige gids. Ze eheft eent ijds Israelkunde gestudeer en een meer dan gemiddelde interesse in archeologie… We wandelen rond… We leren dat er in elke Romeinse stad altijd een berg is waar de tempel op staat, badhuizen zijn een kruising en een markt is… Nohar en ik wandelen samen de tempelberg op, Vief blijft bij Tsvi met de kinderen. Het uitzicht zou ongetwijfeld fenomenaal zijn geweest, we zitten in de vallei van het Galilea meer en de Jordaan. Helaas kan ik wel zien dat de vallei groen is, maar is het ontzettend heiig en mistig. Jammer. Wel lopen we nog door het badhuis wat tevens ook een sauna was. Blijkt dat er bij opgravingen toch heel veel baylijkjes zijn gevonden die mensen na 1 dag gewoon in het riool dumpten omdat er nog geen voorbehoedsmiddelen waren. Ietwat luguber.

We lopen terug naar de anderen en eten nog wat meer (had ik al gezegd dat we hier vetgemest worden?). Vief en ik verbazen ons over hoe soepel het met hen en de kinderen gaat. Ze besteden veel tijd en aandacht aan elkaar en daar staat tegenover dat de kinderen rustig en lief zijn. Ik heb ze alleen zien huilen als ze oververmoeid waren of waren gevallen. Nohar verrast ons met een klein cadeautje, een hanger voor aan onze ketting emt een zegen voor reizigers. Heel erg lief. We hangen hem direct aan onze kettingen, wat een schatjes!

Iedereen springt de auto weer in en we rijden achter ze aan naar de volgende locatie. De weg hiernaartoe is stijl en prachtig… maar ook niet overal even goed. De auto maakt weer een gunk geluid en ik vrees met grote vrezen wat we morgen gaan horen als we hem terugbrengen….

De tweede stop is een oud kruisvaarders fort. Weer volgt er een moment on te eten en Tsvi makt thee voor ons terwijl we op een picknickplek in de olijfboomgaard zitten. Wat is het leven toch weinig complex als je het zo bekijkt… Voor het gemak vergeet is dat we hemelsbreed 40 kilometer van de Syrische grens zitten. Waar het hier zo idylisch is kan het contrast niet groter zijn.

We lopen rond het fort en helaas is het uitzicht hier nog slechter. Nohar zegt dat het haar spijt want dat de locatie nu niet zo’n succes is. Of we nog verder eits willen deon? Ik heb vannacht ongeveer 5 uur geslapen en vanavond staat er een feestje bij vrienden in de planning… ik wil maar 1 ding en dat is naar bed! We rijden terug en onderweg moeten we 3 keer stoppen. De kinderen zijn zindelijk maar dat betekent ook dat je direct stopt als ze moeten. Het blijkt dat we net door arabishe dorpjes zijn gereden en dat ze daar niet konden stoppen. Wij dragen hemdjes en er is ene reeele kans dat we dan bekogeld worden… Tegelijk moet Or dus op het potje. Het potje wordt neergezet en hij zit parmantig als een koning naast de weg. We lachen ons kapot want hij zegt zo schattig nee als je vraagt of hij al klaar is 🙂

Als we weer thuis zijn ga ik linearecta naar bed, lees iets en slaap meer dan 2 uur. Het is toch erg vermoeiend deze week, hoe gezellig het ook is mis ik ook wel om even niets te hoeven. Het enthousiasme over het land is aanstekelijk en tegelijkertijd is het een illusie om te denken dat je in 10 dagen alles kunt zien.

‘s Avonds kleden we ons leuk aan… we gaan naar een verjaardagsfeestje van ene vriend waarbij wij ook welkom zijn. Net voordat we vertrekken zegt Nohar dat het een verkleedfeest is en krigen we beide mickey en mini mouse oortjes op ons hoofd. Het is tenslotte Poerim. Het feest is 20 minuten ten noorden van Ra’aanana en in een huis. Vief en ik vragen ons een beetje af of mensen alleen Hebreeuws gaan spreken. We worden welkom geheten door een man die eigenlijk gewoon een Texaan is.  Het stel woont in een huis maar heeft en wil geen kinderen. Wel hebben ze twee honden. Er blijkt een voorliefde te zijn voor het maken van eigen likeur en bier. Het huis staat vol hobby dingen en ze zijn geweldige gastheren. Bijna iedereen spreekt Engels en de verschillende likeuren worden aan ons opgedronken. Kersen, passievrucht, kiwi… en nog een aantal vruchten waarvan we de naam niet weten. Als we buiten zitten komen er leuke en goede gesprekken en anekdotes op tafel. Iedereen doet zijn best om Engels te spreken en we hebben het prima naar ons zin.

Als Tsvi en Nohar aangeven dat we zo gaan lopen Vief en ik nog even de woonkamer in om te dansen. Blijkbaar was daar behoefte aan want er sluiten meer mensen aan en worden foto’s gemaakt. Tsvi huppelt ook lekker mee en het is bijna net zo leuk als karaoke. We geven een aanvraag bij de Youtube DJ en staan enorm te swingen. Ondertussen hebben Vief en ik een nieuwe vriend gemaakt. Deze heer wil absoluut niet dat we gaan en smeekt bij Nohar of we langer kunen blijven en biedt zelfs aan een taxi te betalen. Als last resort zet hij nog ‘ please don’t go’  op… Uiteraard gedragen we ons met groot gevoel voor drama tijdens dit nummer .. maar helaas… Samen uit samen thuis dus we gaan braaf met Tsvi en Nohar mee.

Daarna kan ik uiteraard de slaap nog niet vatten en lees nog een tijdje in mijn boek. De plannen voor morgen zijn nog niet helder. Zaterdag hier is eigenlijk onze zondag dus veel van de dingen die we willen doen zijn dicht. Uiteindelijk val ik toch in slaap met de smaak van de verschillende likeurtjes nog op mijn lippen.