Na een heerlijke nacht (beste bed tot nu toe en de klamboe zorgt dat Wim zekerheid heeft dat er geen muggen zijn) staan we relatief laat op. We pakken onze spullen in en gaan ontbijten. Een kopi Bali koffie en pancake… kortom, heerlijk om de dag mee te beginnen. Wim voelde zich gisteravond niet zo lekker, de kou en regen hebben waarschijnlijk toch ervoor gezorgd dat hij last van zijn keel heeft en gelukkig gaat het nu weer iets beter.
Als ik op mijn brommer stap heb ik het idee dat ik een lekker band heb. De vrouw van het hotel zegt dat het ok is maar dat ik wel ze moet laten oppompen. Bij het tankstation aan het einde van de straat laten we beide onze banden vullen en beginnen aan onze tocht.
Het is wederom spits en erg druk maar naarmate we verder rijden wordt het rustiger. Een korte stop laat zien dat we al op de helft zijn. Rond kwart voor 8 zijn we gaan rijden en om half 10 zitten we met prachtig uitzicht bij het volgende kopje koffie voor Wim.
De hotels die we van tevoren hebben geselecteerd blijken niet zoals op de foto. Het zwembad is groen en ondanks de goede beoordelingen besluiten we om verder te zoeken. We kijken (onder het genot van een kopje koffie dus) online en vinden een andere plek die erg mooi lijkt. Nu heten de meeste tentjes hier ongeveer hetzelfde, dus suki sari blijkt iets lastiger te vinden dan verwacht. Zwel ziet heter goed uit, een blauw zwembad, goed onderhouden tuin. We lopen met de ‘ manager’ mee en hij laat ons eerst de superior kamer zien en daarna de standaard kamer. Wim onderhandelt en we krijgen de kamer voor 6 euro minder dan de oorspronkelijke prijs. Inclusief airco.
Na ons opgefrist te hebben zoeken we een duikschool en regelen twee duiken voor morgen. Dan is het tijd om naar het strand te gaan. Als we op het strand gaan zitten zien we in de verte regen aankomen. De wind trekt aan en langzaam zien we de bui naderen. We wachtnet to we de eerste regendruppels zoeken en zoeken een restaurantje om te schuilen. Helaas is de wind zo hard dat je een paar meter onder het afdakje nog steeds nat wordt. Het deert niet.
Als de bui over is besluiten we nog even te gaan snorkelen in de zee…. En kom ik erachter dat ik mijn brommer sleutel niet heb…a als ik terugdenk zal ik hem in mijn brommer hebben laten zitten en mijn hart slaat over. Ik loop terug naar de brommer en gelukkig zit de sleutel er nog gewoon in… criminaliteit is hier niet het grootste probleem.
We duiken door de branding de zee in en zwemmen naar het aangelegde rif. Er zijn maar weinig dingen in de zee waar ik bang voor ben maar sinds Bali 2014 (Amed) ben ik panisch voor kwallen. En opeens voel ik overal kleine steekjes… niet heel erg, misschien zoals een mug die je prikt maar ik ben daar echt panisch voor en zwem snel terug naar de kust.
In de branding worden de golven steeds groter dus wim en ik springen en duiken door de ene golf naar de andere en genieten van het eerste keer dat we dit kunnen delen. We zijn beide best moe en Wim heeft hoofdpijn gekregen dus gaan we zonder te drogen terug naar ons huisje (met prachtige buiten badkamer). Na een douche (met warm water J ) gaan we even liggen en na een paar bladzijden vallen mijn ogen dicht.
Een uurtje later stel ik voor om even bij het zwembad te gaan zitten. We bestellen een drankje en raken aan de praat met de ‘ manager’ Katut (nr 4). Een jongen van 26… en de vierde in het gezin van zjin ouders. We praten over van alles, het onderwijs systeem, rijbewijzen, religie en hij nodig ons uit om morgen bij hem thuis langs te komen. Wat een hartelijke mensen zijn het toch.
Wim trekt ondertussen bleek weg en we gaan toch maar in het restaurant bij de huisjes wat eten. De misselijkheid wordt minder maar de hoofdpijn niet. Rond 8 uur gaan we terug naar het huisje en masseer ik zijn schouders. Op dit moment slaapt hij al terwijl ik op ons terrasje zit en de blog typ.
Jan
Ach ja Judica, hij is ook een paar jaar ouder ddan jij…..J