Na het ontbijt lopen we naar de duikshop en voor we het weten zitten we op de boot. De eerste duiklocatie is  crystal bay, waar er een kleine kans is dat we een mola mola zien. Het is nog niet het seizoen dus we  weten dat er ook een kans is dat het niet lukt. De duikboot is goed onderhouden, de Dm die ons begeleidt vriendelijk en de rest van de gasten op de boot is ook erg leuk. Naast onze DM gaat er ook een meijse uit Duitsland mee, Lea. Ze heeft net stage gelopen in Bali en houdt nu een korte vakantie voordat ze weer terugvliegt.

[huge_it_gallery id=”18″]

Deze keer maar wel met wetsuit omdat water zo koud is en plons het water in. De helling loopt best steil af en voor we het weten zitten we op 30 meter. We zien andere duikers maar geen mola mola. Het rif is niet echt spectaculair al zijn er wel wat groepen van vissen. Op een gegeven moment zegt de DM dat wij moeten wachten en zwemt hij het blauw in… maar, niets te zien. We zwemmen weer iets hoger (mola mola’s zitten vaak juist op diepte) en als ik de DM laat weten da tik op 100 bar zit kijkt hij overme heen en… jawel, een mola mola!

Deze vissen zijn echt bizar, met een open mond, geen staart, vinnen boven en onderop en heel erg groot. Helaas is er water in mijn gopro gekomen en kan ik dus geen foto maken.  Het beest zwemt binnen een minuut voorbij,  maar wat een dier. Zo log en zo groot, je kunt je niet voorstellen dat zoiets overleefd.

 

 

We zwemmen terug naar het rig, helemaal blij maar merken dat de stroming erg sterk is. Onze DM helpt Lea om terug te zwemmen maar Wim en ik vinnen met zijn tweeen stug door. Het is flink bikkelen en we snapen dat Lea buiten adem is. Steeds verder zwemmen we terug en Lea is aan het buddy breather. Ik schat in dat ze met het zwemmen veel lucht heeft verbruikt. Ik zie nog een schildpad zwemmen en dan is het tijd om naar boven te gaan. Wat een geslaagde eerste duik!

Na een lunch (weer ene lunchpakketje, en het is pas 10 uur) varen we naar Manta point, wat ene goede 45 minuten varen is. Ik baal er enorm van dat mijn gopro stuk is en haal hemk odnerweg uit elkaar. Daarna volgen de politieke gesprekken met het Amerikaanse gezin. Altijd interessant om t ehorne dat zij nog liever Trump hebben dan zijn vice president die nog conservatiever is en de politieke wegen beter begrijpt.

Als we aankomen bij de volgende duiksite is het uiteraard druk. We springen in onze spullen en het water in. Als we beneden zijn zien we de eerste manta ray al zwemmen. Wat zijn die beeste elegant en groot! Het is erg druk met andere duikers maar er zijn zoveel manta rays. De duik bestaan voornamelijk uit stil in het water hangne en kijken. Het is het paringsseizoen en ze manta’s doen allemaal balts bewegingen. Erg bijzonder om te zien. Op een gegeven moment zwemmen er 13 (!!!) mantas achter elkaar langs in een rijtje. Ik ben enorm onder de indruk. Dit is de duik die ik in 2014 had willen maken maar ik ben zo blij dat ik het nu kan delen met Wim (alleen zonder camera helaas niet met jullie!).

Met een grote glimlach komen we terug. De hele terugvaart verdwijnt de glimlach niet. Het prachtige weer en uitzicht samen met het windje maken het voor mij ideaal. Aan wal gaan we even naar de kamer om te te douchen en om te kleden. Vanmiddag willen we naar ene strandje… maar eerst nog even het eiland rondrijden. Tenslotte hebben we die brommer niets voor niets.

Wim rijdt en ik zit achterop. We rijden door het mangrovebos en over de brug naar het andere eilandje. Daar willen we ook rondrijden. We vinden de weg maar de weg is ene stuk minder ond3erhouden en het is een leuk avontuur. Prachtige uitzichten, veel gas geven op de steile heuvels, sound effects bij elke hobbel, goed vasthouden en uiteindelijk weer afdalen richting de brug. Dan komen we eindelijk aan bij ‘dream beach’ achter twee mini busjes vol Koreanen. Het strand ziet er leuk uit, maar op het strand liggen trekt ons toch niet zo.

Het restaurantje ziet er wel leuk uit dus genieten we daar van een drankje en snack… en goede wifi. We boeken direct de kamers voor de volgende bestemming. Het was een dilemma omdat de faciliteiten gelijk leken, maar Wim is het er ook mee eens dat er weinig verschil is tussen 15 en 25 euro…

We rijden weer terug, gaan met boek en hadndoek nog naar het strand vlakbij ons huisje… maar het is eb en veel verder dan de zitzakken in het zand komen we niet. Natchos met kaas, hmmm. Als we tuerg willen gaan om nogmaal op te frissen blijven we plakken op de kamer. Er worden nog Bintangs gehaald en we hebben het ontzettend gezellig met zijn tweeen.